*--~~~**~~~--*

یک نفر اینجا هست

که دلش می خواهد

سوزنی بردارد

          - سوزن کوچکی از جنس بلور -

و دلش می خواهد

یک سبد قوس و قزح

              با خودش بردارد

به خیابان برود

هر کجا کوچه دلگیری هست

…

هر کجا لب های غمگینند

(( کوک شل ))های تبسم بزند

…

هر کجا اشکی هست

پرده را چین بکشد

تا که خورشید بتابد به اتاق

…

هر کجا تاریک است

             از نخ نقره شهابی بدهد

توی گلدان غم و دلزدگی نرگسی سبز کند

…

بین دلها

پل روبان بزند

…

یک نفر اینجا هست

که دلش می خواهد

              همه جا حاشیه ی سرخ محبت باشد!!



                                                                                                                         جودی

نیلوفرانه

گفتم مى روى؟گفت:ارى.گفتم :بر خواهى گشت؟فقط خندید!

گفتم منم بیام؟گفت:انجایى که مى روم جاى دو نفر است نه سه نفر.

اشک در چشمانم لغزید,رویم را برگرداندم.

به ارامى گفت:می روى؟گفتم:ارى.گفت:برخواهى گشت؟گفتم:جایى که

مى روم برگشتن ندارد.گفت:من هم بیایم؟گفتم:جایى که مى روم جاى یک

نفر است نه دو نفر!او رفت و نیز رفتم.

ولى مدتهاست که برگشته و گل هاى مزارم را با اشک چشمانش ابیارى مى کند.

مى خواهم بروم و دستهاى پژمرده ام را با خاک اشتى دهم و سوار بر صاعقه عشق

جاودانه بنشینم.مى خواهم بروم بر اوج بیدارترین قصه ها اشک ببارم!تا به استقبال

نور برسم به همان جایى که اشارت چشمان تو خاطرات خیس فراقت را ترک مى کند.

                   (( قول بده عهد ببند که تو هرگز نروى))

تا بعــــــــــــــــــد......               

                                                                           حنا